Met z'n tweetjes stonden ze achterin de kringloopwinkel; leuke witte deurtjes. Vermoedelijk afkomstig van een kast of opbergruimte.
We wonen nu ruim een jaar in ons koophuis en binnen zijn we al een heel eind ingericht. Maar ons stadstuintje was nog een beetje een saaie boel.  De deurtjes waren €30,-. Prima prijs, dacht ik zo. Alleen na navraag bij de kassa bleek de prijs per stuk te zijn. Ik greep mijn kans om Zeeland te laten zien dat ik nu écht geïntergreerd ben, en nam dus maar één deurtje. Daar ging 'ie met ons mee. Losgerukt van zijn broer, die nog smachtend stond te wachten op een nieuw thuis. Eenmaal thuis vond ik de witte kleur niet 

erg interessant afsteken tegen de ook al witte muur. Dus ik snuffelde in de verfrestjes in de schuur en vond nog een potje Frans-blauwe verf. Geen idee hoe deze kleur precies heet, maar het doet aan Frankrijk denken, of niet dan? Gamma noemt het Blurry Blue (uit de Wood&Wall collectie).Ik heb de verf er opgekalkt. Want netjes schilderen zouden ze in Frankrijk toch ook niet gedaan hebben. Het wit komt er nog overal doorheen. De metalen hoeken heb ik ook meegeflatst en later weer een beetje doorgeschuurd. Van die krijtverf is lekker snel droog, ideaal voor mensen die graag lekker snel resultaat zien (lees; ongeduldig zijn). 

Toen vond het ik het deurtje toch nog een béétje saai. Dus even snel "how to paint lavender" op Pinterest in getikt, en nog met wat andere restjes verf lavendeltakjes op de bovenkant geschilderd.

Als finishing touch hebben we nog een druivenplantje gekocht, die hopelijk lekker tegen het deurtje op gaat klimmen; met dubieuze dank aan de global warming. 

En elke keer als ik nu de tuin in kijk, denk ik: Santé! Vakantie in eigen tuin!